تفاوت های فرهنگی انگلیس و فرانسه

تفاوت های فرهنگی انگلیس و فرانسه را بیشتر بشناسید

آموزشگاه زبان ایران آکسفورد به برخی از مسائل و تفاوت های فرهنگی فرانسوی ها و انگلیسی ها از زبان یک شخص آمریکایی اشاره می کند. پس با ما همراه باشید تا از دید مردم این دو کشور فرهنگ ها آنها را بررسی کنیم و ببینیم تفاوت های فرهنگی انگلیس و فرانسه چه قدر است.

cultural differences of american and french people
cultural differences of american and french people

به تفاوت های فرهنگی فرانسوی ها و انگلیسی ها توجه کنید:

در مجموع، مردم فرانسه درباره ی مسائلی که مردم بیش ترِ فرهنگ ها هم دارند جشن می گیرند و احساس پیروزی می کنند: موفقیت در کار یا مدرسه؛ دستیابی به هدفی شخصی؛ خوب انجام دادن کاری: نامزدی یا عروسی؛ فهمیدن این که قرار است بچه دار شوید – و بچه دار شدن؛ رسیدن به مرحله ی مهمی از زندگی (برای مثال، خرید یک خانه، یادگیری راندن دوچرخه، یادگیری این که چه طور خودتان به تنهایی دست شویی بروید (و برای همه ی پدر و مادرهایی که کودک نوپا دارند فریاد خوشحالی سر دهید که موفق شده اید)؛ و غیره.

برای دیدن آخرین متد آموزش زبان فرانسه لینک یادگیری زبان فرانسه را دنبال کنید

تنها تفاوت اصلی که شما احتمالاً متوجه می شوید این است که بسته به فرهنگ بومی خود، فرانسه ها معمولاً نسبتاً ملایم هستند.

برای مثال، من نه فقط به عنوان یک آمریکایی بلکه به عنوان یک ایتالیایی-آمریکایی وقتی به شخصی تبریک می گویم، معمولاً آن را به روشی واقعاً خوشحال کننده و مشتاقانه ابراز می کنم. احتمالاً با شادی یا جیغ کوچک و مشتاقانه همراه خواهد بود. احتمال دارد او را بغل هم کنم.

فرانسه ها در کل به این روش احساساتشان را نشان نمی دهند – این برای آن ها ریاکارانه به نظر می رسد. اگر خبر مخصوصاً فوق العاده یا شگفت آور باشد شما به احتمال زیاد می شنوید که با صدای کمی بلند به شخصی تبریک می گویند، اما در غیر این صورت نسبتاً به آرامی می گویند. در بعضی بافت های حرفه ای احتمال دست دادن وجود دارد، یا یک bise (بوسیدن گونه ها) در بافت خانواده یا دوستانه.

آیا شما باید به روشی فرانسه به شخصی فرانسوی تبریک بگویید؟

اگر این ریسک وجود دارد که شاید صحبتتان را اشتباه برداشت کنند، احتمالاً بهترین کار این است که تلاش کرده و به روش مشابه رفتار کنید.

برای مثال، وقتی من به یکی از دوستان صمیمی فرانسه یا اعضای خانواده ی فرانسه ام تبریک می گویم، در این که خودِ آمریکاییِ اغراق شده ام باشم هیچ مشکلی ندارم. اما اگر بخواهم به یک مشتری یا والدینی در مدرسه ی پسرم تبریک بگویم، به روش فرانسه که بیش تر خویشتن دارانه است پایبند می مانم.

با گفتن این مساله، من همچنین باور دارم که اگر موقعیت واقعاً لذت بخش باشد، هر روشی را که برگزینید‌ احتمالاً به مشکلی بر نمی خورید.