سواد زبان آموزی

آموزشگاه زبان ایران آکسفورد سعی کرده سواد زبان آموزی را علاوه بر یادگیری زبان در کلاس های خود ارائه دهد. برای اینکه سواد زبان آموزی را بیشتر بشناسید بهتر است تا انتهای این مقاله با ما باشید.

چرا سواد زبان آموزی مهم است و باید آن را جدی بگیریم؟

برای من با سواد بودن یعنی این که بتوانی بخوانی. ابداع رایتینگ یکی از سودمندترین تولیدات بشر است. با استفاده از رایتینگ، ما می‌توانیم چیزها را ثبت کنیم. رایتینگ در مرکز پیشرفت های تمدن و علم است. فراتر از آن، ریدینگ مهارتی ضروری در جامعه‌ی امروز است. مردمی که به خوبی می خوانند، از لحاظ حرفه‌ای و تحصیلی بهتر عمل می‌کنند. موفقیت بچه‌ها در مدرسه به توانایی خوب خواندن آن‌ها بستگی دارد. لیسنینگ خیلی به ریدینگ مرتبط است. بچه‌هایی که به خوبی می‌خوانند خوب هم گوش می‌کنند. بچه‌هایی که در خواندن ضعیف هستند در لیسنینگ کلاس هم مشکل دارند. این یک دور باطل است، چون توانایی گوش کردن و فهمیدن لغات گفته شده، در پیشرفت مهارت‌های ریدینگ بسیار مهم است.

کلمه‌ی مکتوب برای کسانی که به خوبی می‌خوانند، بلافاصله معنی می‌دهد. با فرض اینکه زبان را می‌شناسیم، اگر ما چیز نوشته‌ شده‌ای ببینیم، نمی‌توانیم جلوی خودمان را بگیریم و آن را نخوانیم و متوجه منظورش نشویم. کسانی که نمی‌خوانند یا ضعیف می‌خوانند، فرصت بزرگی را برای یادگیری و کشف دنیایشان از دست می‌دهند.

وقتی افراد به خوبی بخوانند می‌توانند درباره ی سلامت، سیاست، یا هر موضوع دیگری که مورد علاقه شان است بخوانند. مباحث فیزیک یا احساسی مفاهیمی هستند که به ریدینگ مربوط نمی شوند، و به عقیده ی من استفاده ی اشتباه از لغتِ سواد را نشان می دهند.

ریدینگ روشی قدرت مند برای بهتر کردن لغات فرد و آشنایی با زبانی جدید است. من وقتی زبانی دیگر را می‌ آموزم بیش تر گوش می‌ کنم چون موقع پرداختن به کارهای دیگر هم می توانم آن را انجام بدهم. با این حال اگر‌ من وقت صرف یادگیری زبان می‌کردم، فعالیت مورد علاقه ام ریدینگ بود. شخصی که در زبان خود خواننده ی ضعیفی است، احتمالا در خواندن به زبان دوم هم مشکل خواهد داشت.

بسیاری از مشاغل مستلزم توانایی در خواندن متون نسبتاً سخت هستند. دستورالعمل‌های ایمنی، دفترچه‌های راهنما یا حتی دستورالعمل استفاده از کالاهایی که می‌خریم غالباً به زبانی سخت برای فهمیدن نوشته شده‌اند.

لذا فکر می‌کنم ایده‌ی خوبی باشد که مدرسین و دانشمندان اجتماعی دست از قاطی کردن سواد با گونه‌های دیگر اطلاعات، مهارت‌های اجتماعی یا تمارین فیزیکی بر دارند.