راهنمای چینی به Tone در ماندارین

راهنمای چینی به Tone در ماندارین
زبان ها مشترکات زیادی دارند و یک استراتژی که برای یادگیری یک زبان کاربردی است احتمالاً برای زبان دیگر نیز موفق آمیز خواهد بود. با اینحال، هر زبانی چالشهای خودش رو نیز دارد که اگر لااقل زبان مشابه را نیاموخته باشید برایش آماده نخواهید بود.
وقتی نوبت زبان چینی می رسد، دو مورد از چالشهای اصلی کارکترها و لحن صحبت هستند. هیچ زبان مدرن دیگری به جز ژاپنی نمی تواند شما را برای چالش یادگیری هزاران کاراکتر آماده کند و اگرچه اغلب زبانهای دنیا وابسته به لحن هستند همچنان بعدی است که میانگین خوانندگان این مقاله قبلاً زبانی وابسته به آهنگ صدا را یاد گرفته باشند.
آهنگ های کلام چه هستند
منظور از آهنگ تفاوتهای گام کلام است که معنای سیلابل گفته شده را تغییر می دهد. برخلاف تکیه کلام (تکیه ی صدا)، آهنگ ها صرفاً برای نشان دادن احساسات و طرز برخوردِ گوینده به کار نمی روند، از آنها برای نشان دادن تمایز بین لغات کاملاً متفاوت استفاده می شود.
چنانچه پیش از این تجربه ی کار با لحن های کلام را نداشته اید، شاید بهتر باشد که آنها را مصوت در نظر بگیرید. گویشوران انگلیسی البته می دانند که bed و bad به معانی متفاوتی اشاره دارند اما اگر مصوت را عوض کنید دیگر همان معنای قبلی را ندارد. شنیدن این برای گویشوران بومی انگلیسی آسان است اما چنین تغییری برای گویشوران زبانهای دیگر مانند ماندارین می تواند مشکل ساز باشد.
به همین شکل چنانچه لحن سیلابل ma را از کوتاه به بلند تغییر دهید، معنای لغت از اسب به مادر تغییر می کند. این تفاوت شاید برای فرد مبتدی خیلی بارز نباشد اما تفاوتش در حدّ اختلاف bed با bad زیاد است.
در زیر تنها به کلیات شیوه ی تدریسم برای لحن های ماندارین اشاره می کنم و مطالبی را که در کتابهای درسی زبان آموزان مبتدی می توان پیدا کرد اشاره ای نمی کنم. تعاریف پایه ی لحن ها از این قرار هستند:
اولین آهنگ بالا است مانند ma، مادر.
دومین آهنگخیزان است مانند má، گیاه.
سومین آهنگپایین است مانند، mǎ، اسب
آهنگ چهارم خیزاناست مانند màاخم کردن.