مهارت های حیاتی لیسنینگ زبان

آموزشگاه زبان ایران آکسفورد به این نکته می پردازد که چگونه مهارت های حیاتی لیسنینگ زبان را بشناسیم و آنها را بهبود دهیم.

مهارت های حیاتی لیسنینگ زبان
مهارت های حیاتی لیسنینگ زبان

به مهارت های حیاتی لیسنینگ زبان توجه کنید

مهارت‌های فعال لیسنینگ خوب به شما کمک می‌کند تا دل دوستان را به دست آورید و در هر شغلی موفق شوید. گوش‌دادن فعال درباره‌ی نشان دادن اینست که شما اهمیت می‌دهید، با فرد دیگری که به او گوش می‌کنید همدردی می‌نمایید و باعث ساختن روابط کارآمد با مردم می‌شود.

اگر در زبان دیگری کار می‌کنید، گوش‌دهنده‌ی خوبی بودن، به این ترتیب می‌تواند به شما کمک می‌کند:

اگر زبان‌ها را آموزش می‌دهید، باید به سرنخ‌ها‌یی که دانش‌آموزانتان انتقال می‌دهند، گوش کنید؛ آن‌ها تلاش دارند تا به شما درباره‌ی آن‌چه باعث انگیزه‌ی‌شان می‌شود، آن‌چه باعث قوتشان می‌شود و آن‌چه موجب دلسردی‌شان می‌گردد، بگویند.

همچنین باید درک خود نسبت به آن‌چه دانش‌آموزتان در حین تمرین مهارت‌های اسپیکینگ می‌گوید را نشان دهید- وگرنه ممکن است احساس نامیدی کنند یا نگران باشند که به اندازه‌ی کافی خوب کار نمی‌کنند.

اگر مترجم همزمان هستید، باید قادر باشید سرنخ‌هایی را که کمتر واضح هستند مانند آهنگ کلام، حس و حال گوینده یا پیغام‌های تلویحی که همیشه مستقیماً انتقال داده نمی‌شوند را بشنوید. همه‌ی این‌ها چگونگی تصمیم شما برای ترجمه‌ی هر جمله‌ی داده شده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. شنونده‌ای خوب بودن به شما کمک می‌کند که آن را به درستی انجام دهید.

اگر یک وبلاگ‌نویس زبانی هستید یا محصولات زبانی خود را تولید می‌کنید، باید به مخاطبین خود گوش کنید و نگرانی‌ها و سؤالاتی را که دارند شناسایی کنید. این به شما کمک می‌کند پست‌های وبلاگ و محصولاتی را که مشکلات زبان‌آموزان را حل می‌کند و برای تجارت‌تان موفقیت می‌آورد، تولید کنید.

چگونه مهارت‌های شنیداری خود را بهبود بخشید

یاد بگیرید که به دیگران علاقه‌ای واقعی داشته باشید. بیش از آن‌که درباره‌ی خود صحبت کنید، سؤال بپرسید. گوش کنید تا درک نمایید نه اینکه صرفاً جواب دهید. برخی از مردم تمایل دارند تا همزمان که فرد دیگر صحبت می‌کند، در ذهن خود حرف‌هایی در نقض صحبت‌های او درست کنند. این یعنی آن‌ها کاملاً حاضر یا متمرکز بر روی فرد دیگر نیستند. شنوندگان خوب به دقت گوش می‌کنند، تلاش به فهمیدن جزئیات از آن‌چه نفر دیگر می‌گوید، می‌کنند و پیش از آن‌که به سراغ نظر خود بروند از سؤالات «چگونه» و «چرا» استفاده می‌کنند.